Гастрыт. Хай над сабой працуе! Павышаіць уравень!
Васіль. Во ён гарэлкай і павышае…
Гастрыт. Мы ім шчасце заваявалі… Сытыя ўсе, абутыя-адзетыя… І недавольныя! Якой ім яшчэ трасцы трэба?
Васіль. Шчасце з чужых рук заўсёды кіслае… Шчасце самому сабе рабіць трэба… Абутыя-адзетыя… І ўпрогаладзь жывучы, радасныя песні спяваць можна… Не ў сытым пузе шчасце…
Гастрыт. А ў чым жа яно? Растлумач мне, цёмнаму, святы чалавек.
Васіль. У працы… У радаснай працы… А вы адбілі ахвоту ў людзей радасна працаваць на зямлі…
Гастрыт. Хто гэта мы?
Васіль. Ты і такія ж асталопы, як ты… Сто гадоў гадзілі людзям і цяпер гадзяць…
Гастрыт
Васіль. І там…
Гастрыт. Васіль! Я цябе па-суседскі папярэджваю: не смушчай людзей. Ты ведаеш, супраць чаго выступаеш?
Васіль. Супраць дурноты!
Гастрыт. Васіль, я чэсны! Я магу ананімку напісаць…
Васіль. Пішы…
Гастрыт. Выклічуць… куды трэба за такія закідоны.
Васіль. Не пужай. Скончыўся твой час…
Гастрыт. Чэснае слова, напішу…
Васіль. Пішы…
Ганна
Васіль. Чаго ты?
Ганна
Голас дыктара…яе мацярынскую любоў і пяшчоту. Я памятаю яе ласкавыя рукі, што пяклі самы смачны хлеб і маглі трымаць зброю. У грозныя дні вайны, у партызанскім атрадзе, яна абараняла Радзіму…
Васіль. Фу-у-у, я ўжо думаў, што ізноў вайна…
Гастрыт
Ганна. Сціхніце!
Голас дыктара…Цяпер я далёка. Але вельмі часта мне сняцца начамі нашы Вежкі…
Ганна
Голас дыктара…хата канцавая, тры бярозкі пад акном і мама…
Васіль
Гастрыт. Дайце-ка даслухаць…
Голас дыктара. Паважаная Ганна Восіпаўна! Ад усяго сэрца мы жадаем вам моцнага здароўя і доўгіх год жыцця і па просьбе вашага сына Віктара перадаём для вас вашу любімую песню «Ой, ляцелі гусі з броду».
Ганна
Во яно і дзіва… Ваську ў сне бачыла, а Віцёк аб'явіўся… Помніць… Любіць…
Васіль
Гастрыт. Оё-ё-ёй! Зірніце вы на іх! Загарэліся! Засвяціліся! Аж блішчаць!
Васіль. Мікіта, ты… ідзі адсюль… Я цябе прашу.
Расскажите нам о ваших литературных предпочтениях – выберите интересные вам жанры и поджанры
Мы собрали для вас персональную книжную подборку на основе ваших предпочтений.