* * *твае вусны — як комін над хатай маёй бабулітолькі паліш часцей, чым яна ў печытвае вусны — як слімак на старой слівінепяшчотныя і выкшталцоныяваласы — як халодныя макаронінызвіваюцца долу, падаюць у міскуты некалі будзеш з залысінайяк мой дзед, ты й зараз да яго падобны:стары грыб — худыя ногі, цыгарэта ў зубахі выключны ўнутраны светтолькі што не храпеш, але гэтапрыйдзе з часампрасую твае майкігладжу тваю скурулатаю кішэні, прышываю гузікія кожны дзень шчасліваябо ты штораніцы просіш есціа ноччу абдымаеш у снея думаю, нам не будзе сумна на пенсііпры ўмове, што я не памрураней ад смехуа ты кінеш паліць і пачнеш есці супбо шчасце — гэта ж як два пальцы* * *каб заплюшчыць вочыне трэба нейкіх надзвычайных высілкаўтолькі стома, вялізная стомакалі ляжу ў цёплым ложку(лепш за ўсё дома, але неабавязкова)і фіранка здаецца ветраземвялікага караблякалі цені перастаюць пужацьі ператвараюцца ў таніраванае шклоў незамкнёныя дзверыпаміж сёння і заўтраты яшчэ нешта мне расказваешнейкую надзвычай цікавую гісторыюа я ўжо сама бяру ўдзел у іншай гісторыія ўжо гартаю вялізную кнігу сноўу пошуках зместуале па звычцы замаўляю дваз тваім удзеламбо і ў сне хачу быць побачты крыўдуешты надзімаеш вусныбо не можаш са мной кантактаваць вербальнаале выключаеш лямпуі сцеражэш маё дыханнешкарпэткі на падлозеі зубы на шафцыа я працягваю праз пакойсвае народжаныя сном шчупальцыі бараню цябе ад сябеад ценяў на сцянеад пірацкіх караблёў і сумненняўмы з табой катаемся на санкахда самага-самага ранкуВіёласпадар, зайграйце на віёледастаньце скрыпку з футаралаяна без вас засумавалаі вабіць вашых рук няволяспадар, зайграйце на віёлевыправу, бранль у стылі рэгівы самі гэтага хацеліструна і смык ўжо больш за роліспадар, зайграйце на віёлеі не заплюшчвайце вачэйцалуе вас віяланчэлькаленьмі сціснуўшы да болюспадар, зайграйце на віёлеспадар, зайграйце на віёле…* * *архітэктура тваіх касцейнашмат складанейшаяза шкілет тваёй чарапахіале, напэўна, прасцейшаяза формулу пахудажджлівай восеньскай ночыдзіўныя нейкія сныспрасоння працягваю рукуі спрабую намацацьтваю рабрынуале ты не побачда цябе пяць прыпынкаўна падземным каўчэгуі пяць навучальных дзёнва ўніверсітэцеда цябе не было людзейу цябе няма рабрыныале ёсць выйсцена правы бокз яго крыштальным паветрамгарбатайцукеркаміі саплівым носам наўзамен
Книгогид использует cookie-файлы для того, чтобы сделать вашу работу с сайтом ещё более комфортной. Если Вы продолжаете пользоваться нашим сайтом, вы соглашаетесь на применение файлов cookie.
