«Раней у мяне было тры вялікіх любові, тры сьвятыя: Бог, Мама і Быкаў. Цяпер застаўся толькі Бог...» — кажа дзядзька Рыгор. І яму верыш. Быкаў для Барадуліна быў сябрам жыцьця. Яны, узгадаваныя адной зямлёй, і абраўшы поручныя шляхі, разумелі адзін аднаго, знаходзячыся на любых адлегласьцях. Разумелі і адчувалі. Пісьмовы дуэт двух уладароў слова, уладароў думак, двух таленавітых пісьменьнікаў-сяброў ператварыўся ў паэтычнае ліставаньне, што сталася кнігай «Калі рукаюцца душы...». Яны разам спр...
«Раней у мяне было тры вялікіх любові, тры сьвятыя: Бог, Мама і Быкаў. Цяпер застаўся толькі Бог...» — кажа дзядзька Рыгор. І яму верыш. Быкаў для Барадуліна быў сябрам жыцьця. Яны, узгадаваныя адной зямлёй, і абраўшы поручныя шляхі, разумелі адзін аднаго, знаходзячыся на любых адлегласьцях. Разумелі і адчувалі. Пісьмовы дуэт двух уладароў слова, уладароў думак, двух таленавітых пісьменьнікаў-сяброў ператварыўся ў паэтычнае ліставаньне, што сталася кнігай «Калі рукаюцца душы...». Яны разам спрабавалі наблізіцца да ісьціны, мацуючыся з крыніцы нацыянальнага натхненьня. У Фінляндыі і ў Нямеччыне, на гарбатых камянях Суомі і на вінаградных берагах Рэйну і Майну вялікі беларускі празаік Васіль Быкаў зачытваў уголас сваім нешматлікім землякам на чужыне вершалісты ад свайго сябра, беларускага паэта Рыгора Барадуліна. Зачытваў — і яму рабілася лягчэй. Пра хараство і пра боль, пра тугу і любоў, якімі поўніліся лісты. А ў Вушачах ці ў Менску Рыгор чакаў на прыпавесьці, напісаныя сталым розумам і балючай душой, ад Васіля. Быкаўскія прыпавесьці зьнявечвалі зьвяроў у людзях. Так доўжылася паэтычнае ліставаньне, у якім размаўлялі іх душы — размаўлялі пра вечнае ды чалавечае. Калі радзіма крэўнага ператвараецца ў радзіму сноў, далёкую-далёкую — ворагу гэткага не пажадаеш. А з Быкавым тое здарылася. Далёка, на чужыне, ён жыў Беларусьсю. Роздумныя вершы ды іранічныя мудрыя прыпавесьці — так размаўлялі душы пісьменьнікаў. А аднаго разу Быкаў даслаў Барадуліну паштоўку, на якой быў выяўлены сьмешны аголены чалавек, што няўклюдна зьбягае ад паганятых. А на звароце паштоўкі подпіс: Так адчувае сябе беларус на чужыне... Таму так хочацца вярнуцца — дамоў. Прынамсі, памерці. А для сьмерці Радзіма наша прыдатная... Няхай Пан Бог беражэ беларускіх паэтаў. (Валярына Кустава) Книга «Калі рукаюцца душы...» авторов Василь Быков, Рыгор Барадулин оценена посетителями КнигоГид, и её читательский рейтинг составил 8.56 из 10.
Для бесплатного просмотра предоставляются: аннотация, публикация, отзывы, а также файлы для скачивания.
2 оценки
Рецензии на книгу
Написано 0 рецензий