Вышэй за паўночны вецер

Першая кн?га творчасьц? Мары? Мартысев?ч - узважаны намер аўтарк? апавесьц? з дапамогай разнастайных л?таратурных жанраў пра рэчы, як?я яе сапраўды кранаюць. Сюжэтныя вершы - л?рычная проза паказваюць чытачу яе саму, яе погляды на жыцьцё, яе сьвет, яе (Беларусь) тэрыторыю, яе (1982 - ХХ?) ?эпошку?.

Думаеш, ты ведаеш беларускую гісторыю? Скажы тады, у якіх старгоддзях птушка Фенікс і аднарогі насялялі наш край? Што маляваў Францішак Скарына ў сваім дэмбэльскім альбоме? Як адзначалі літвіны сваё вяртанне з Месяца? Дарадца ў гэтых пытаннях – кніга Сяргея Балахонава. Чытайце! Здзіўляйцеся! Спрачайцеся!

Напружыць усе с?лы - паглядзець праз свае маск? ў гэтай кн?зе. Зраб?ць некальк? колаў па пако? - падыйсц? да Гары. Пабачыць у яго акулярах свой адб?так. Паглядзець глыбей. Яшчэ глыбей. Наскрозь. Супасц? з гэтай маскай назаўжды. Нарэшце ахап?ць Усё.

Пад адной вокладкай сабраныя гістарычныя эсэ Вольгі Бабковай, друкаваныя ў розныя часы ў газеце "Наша Ніва". Аўтарка не імкнецца вытлумачыць жыццё людзей позняга Сярэднявечча і пачатку Новага Часу, адно спрабуе адчуць колеры і смакі самога тагачаснага жыцця. Праца са старажытнымі дакументамі дала магчымасць адгукнуцца ўласным голасам на "экзістэнцыяльнае рэха", якое паўстае паміж часам цяперашнім ...

Макс Шчур - паэт тонк? - геамэтрычны. Хочацца нават сказаць пра паэтычнае п?фагарэйства, альх?м?ю л?чбы. Ён паэт сярэдз?ны, паэт формы, - але не фармальны. ? вось нарэшце - Амальгама - першая яго кн?га, што выходз?ць у Менску. ?гар Бабкоў

Дэбютны зборнік аўтара змяшчае вершы і малыя паэмы, напісаныя ў 2003—2011 гг. Збольшага — непасрэдныя і ўскосныя эксперыменты ў міфапаэтыцы, самаробныя легенды, самаствораныя паданні і самаадчутыя повязі, спробы засяліць змрок вакол чалавечага жылля — згодна з ўласным густам і дзеля агульнай карысці.

Бальшыня вершаў Алега М?нк?на нап?саная так даўна, што ўсе ўжо забыл?ся, навошта - хто ?х п?саў. Сам М?нк?н часам сьцьвярджае, што п?сала "Сама Мова". Як бы там н? было, але ўсё нап?санае сталася клясыкай беларускай паэз?? ХХ стагодзьдзя.

Трэцяя паэтычная кн?га ?гара Бабкова выходз?ць пасьля доўгага, насычанага снам? - вандраваньням? перапынку. Як адзначае сам аўтар, у ёй ён "нарэшце патрап?ў дадому - у салодкую непрытомнасьць восен?".

Цяжка быць дурнейшым за самога сябе, але суседзі мяне пераканалі: -- Інакш з цябе пісьменніка не атрымаецца. І сапраўды. Ужо наступнае маё апавяданне без аніводнай заўвагі прынялі ў часопіс і нават ухвалілі: -- Ну вось, нарэшце вы знайшлі сябе! А суседзі зноў: -- Дурняў друкуюць пры жыцці, а вар’ятаў і пасля смерці. Я пазычыў пугу і цяпер шторанак выганяю аблокі на пашу. З пугаю на плячы я пільную...